İLK BULUŞMA – Kadir Aydemir

Gidiyorsun hayatımdan
sarp kayalıklarına zamanın
o sonsuz hareketsizliğe.
Yıllar geçecek, bu acı tohum
yıkacak duvarları. Binlerce yüzlü
bulutlar değişecek bilmeden.
Yalnız elim hatırlayacak
kazağımda kalan saçı.
Bana aldığın defterde
yanacak el yazın.
Ürperen tarağın dişleri
çekmecedeki solgun fotoğraf
isteksiz bir bekleyiş şimdi.
Derin bir haz, terle uyanmak
ah, seninle kapanmıştı gözlerim
seninle açılacak.

Cam sürahiye dolsun ay
uyumadan, soyun benimle.

Kadir Aydemir
-Soğuk Yazgı-

alanya – Selahattin Yolgiden

ismini bilmediğimiz bir kuş
süzülürken akdeniz üzerinde,
görmediğimiz rüyaları
ağzıyla, uykularımıza taşıyan.

burada olsaydın,
maltaerikleri toplardık dallardan
geceler yastığımızda düş tozu
uzanıp gölgenin yanına
bir söğüt gölgesinde
uyumak ömür boyu

gözlerine uzak bir mevsim biçtim,
mavinin o durmadan değişen yansıması
gidip de dönememenin yankısı…

şimdi eyüp sultan’da
bir evde, eski bir şarkı dinlense
ben burada ağlarım

son gününde uzaklığın
anlatılamaz bir şeyi anlatmaya çalışmak
benim bütün yaptığım.

Selahattin Yolgiden
-Unuttuğum Limanlar-

 

anlamazdınız – Neriman Calap

-neler geçiyordu gözlerimden
usumda nelerin hesabı veriliyordu
sorgusuzdum evet ve yargılarda
kalemimi hep kendime kırıyordum-

kentin bulutlarına yazılan
dalganın yansımasıydı / ayın tutuşması
semaha duran martının anlattığı
eşkıya türküsüydü anlamsız hüzünlerim
kaybediyordum yazdığım şiirleri / yorgundum
bir yerlere gitmeliydim alıp kendimi
-bilemezdiniz-

yüzümü yıkadığım yağmurlarda
delişmen bir maviydi akan
pusulasız açılıyordum her okyanusa
kaç duvarı yıkıyordum içimde
-göremezdiniz-

en yükseklerinde dumanlı tepelerin
en yoğun sisleri menevişlerken
içimde çağıldıyordu çoşan dere
özgürdüm olabildiğince haykırdım / ama
dilsizdim / mürekkebe damlıyordu heceler
-duyamazdınız-

lanetli bir tanrıçaydım ida dağında
kaç sunak kurulduysa önümde
kaç adak adandıysa utkuyla
bendim ayinlerde yok olan
onun için yeşeririm her yağmurda
-anlamazdınız-

Neriman Calap
-rüzgâr kanatlıydı gece-