bir yıldız ağdım geceden
kalbimi kendime bağışladım
susmaz yoksa bu ses
bu şehir susmaz
bir yıldız ağdım: inceden
bir ses:
-git sen de gizil yüzünle
işte parmaklarımla yonttuğum o yazdan
çok sonra çok uzakta
saçlarına eğildim
dağıldım durdum
rüzgârların önünde
gizil yüzümle
ince yüzümle
Adnan Azar
-rüzgâr istasyonu-
aşk şarkı söylemeye başladı
ama rast perdesinden bir şey değil
aşk dallara takıldı yapraklaryapraklarla
‘tün sokaklar verevine boyandı
aşk büyük evliliğe hazırlanıyor bir yastık
ve rastık ve dantelalar tamam
aşk haz’rolda bekledi kapı eşiklerinde jazz
zaten saz ama barok’a merak sarıldı
aşk söz verdi andiçti yemin etti ama bak
öpüşmeye başladı
aşk bizi bile boşladı
Adnan Azar
-rüzgâr istasyonu-
kızıma
bir çiçek versem
yağmurdan
gençliğimize değen
bir çiçek
bahçe kapısında dalgın
bana bakan
beni delen
bakışlarından
*
bakışlarından
saatte 180 km hızla
dönsem
dönsem geri
kendimden
*
kızımın
sesi
Furuğ Ferruhzad’ın
sesiyle
buluşuyor
öyle sessiz
*
yani
*
yani
giden arkadaşların
bende kalan
sesleri
gibi
*
bana
rüya geldi
*
selamını aldıktan sonra
Onat’ın şiirinde
turnalar semahını
çalan
iki çalgıcının
Hazal’la elele
vurduk
Asmalımescit’e
*
bahçem uyandırdı
*
uyandım ki yağmur
yok
içimden doğru
uzak
çocuk sesleri
yastığımda mışıl
bir
Hazal
*
bana
sususuzluk
taşıyacaktın
ıssızlık söz verecektin
bir gökyüzü öngörecektin
bahçeme
tenha flüt
bana rüya geldin
Adnan Azar
-Avare Çalı ve uzaKTan-
C.A.Kansu’nun anısına
Yaprak dökülür, omcalar soyunur
güz çimenleri yeşerir toprakta
bir asmada
bağbozumundan kalma bir salkımla karşılar insan.
Ne giti, ne kaldı?
Tüm artıklar gitti
boyamalar, bezemeler, abartmalar gitti
bir küçük çeşme kaldı bir bağ yolunda
güze bakan.
Seni sordum dünyanın bütün çocuklarına
kuşlara, çiçeklere, ağaçlara seni sordum
seni çalıştım gün ağarırken, şafakla
bir ince şırıltı olup sabaha akmak için.
Adnan Azar
-Unutmak Suları-
biliyor musun giderek azalıyoruz böyle
sen bir susuşa doğru kırılarak
ben senin susuşunun ardında
nereye gitsek orada olmuyoruz
biliyor musun giderek azalıyoruz muyuz böyle
akmaktadır günler belki bunlar son rüzgârlardır
çünkü neye değsek ellerimiz yanıyor
yaz kimliksiz bir gülle orda kalakalmış
yaz kalsın orda çocukluğum ağlasın
burda bakışlarımızı sular boğmaktadır
Adnan Azar
-Parçalanmış Zamanlar-
Bahçe pencereden bize bakıyor. Biri kuruyup heykel olmuş yedi çirkin ağaç ve dal, yaprak ve çimen ve birkaç taş ya da kaya ve içinde bulunduğu mevsimle ve beklemeyi bilen eski bir arkadaş gibi, duruyor ve susarak, arzu etmeksizin bize bakıyor. İsterdim Tezer Özlü de bahçeye baksın aynı pencereden; yanında Leo Ferre olsun; sigara içerek ama, mesela ‘la solitude’ şarkısını söylesin. Bahçe artık pencereden bize bakmasın.
Adnan Azar
-çal geçişleri/
Avare Çalı ve uzaKTan-
Doğrul sesim yekin sesim
rüzgârların büyüsüne aldanma.
Belki bir güldür o hem yaralıdır
bir suçsuzun anısını taşıyordur.
Bir gün doğumudur doğuda
rengini bir çocuktan çalmıştır.
Bir başka sestir belki de eksilir
gitmekle kalmak arasında.
Doğrul sesim yekin ses
artık alışmalısın yalnızlığa!
Adnan Azar
-Avare Çalı ve uzaKTan-
(c) Matthew Hamblen..
Burda yeni bir mevsime hazırlanıyor
hüznü dölleyen gün
değen gün
ölülerimizin yaşlanmayan fotoğraf yüzlerine.
Uzak arkadaşım benim
bir rüzgâr gönderdim sana
harlansın diye ateş
uyansın diye gül
ve yitip gitmesin diye türkün
suskunun öldüren soluğunda.
Ve artık zamanıdır diye yeni bir güzün
yeğin uçurtmalar uçurtmanın
göklerin sonsuz gündüzüne
bir rüzgâr gönderdim sana;
açılsın diye birer birer
bütün pencereler
Adnan Azar
-Avare Çalı ve uzaKTan-
geceye yaslanırım
yaslanırım ince uzak bir sese
senin sesin o
alır beni bilirim
her şiirle birlikte
senin adın
alır beni bilirim
senin uzak susuşun
senin kırık susuşun
kime varsam geceler
kimi sevsem yine seni
yine seni severim
unuturum akıp gittiğin
artık yeni bir pusuda beklenirim
Adnan Azar
-Avare Çalı ve uzaKTan-
aşk şarkı söylemeye başladı
ama rast perdesinden bir şey değil
aşk dallara takıldı, yapraklar yapraklarla
‘tüm sokaklar verevine boyandı
aşk büyük evliliğe hazırlanıyor bir yastık
ve rastık ve dantelalar tamam
aşk haz’rolda bekledi kapı eşiklerinde jazz
zaten saz ama, barok’a merak sarıldı
aşk söz verdi andiçti yemin etti ama bak
öpüşmeye başladı
aşk bizi bile boşladı
Adnan Azar
-Avare çalı ve uzaKTan-
