Korkarım felekte bir gün
Bir bayram yemeğinde
Anam babam gibi kardeslerim de
En güzel dalgınlığında ömrün
Beni gurbette sanıp
Keske gelseydi bu bayram diyecekler
Ve birdenbire yürekler
Aynı acıyla yanıp
Hepsinin gözleri yaşaracak
Öldüğümü hatırlayarak.
Cahit Sıtkı Tarancı
-Düşten Güzel-
Ne bileyim ben
Kimdi Amerika’yı keşfeden
Ne eder beş kere beş
Güneyden mi kuzeyden mi doğardı güneş
Kaçıncı padişahtı Yavuz
Aylardan Nisan mı yoksa Temmuz
Ne bileyim nereye gider turnalar
Şeftali ne zaman çıkar
Bahçemde gül açmış ya karanfil
Umurumda değil
Sabahlara dek kadeh elde
Aklım fikrim o güzelde…
Cahit Sıtkı Tarancı
-Otuz Beş Yaş-
Dünya gözüyle görsek murada ermek nedir!
Sen olsan, ben olsam, felekten bir gece olsa!
Unutup ağarmayı tanyeri kırk yılda bir,
Ortalık ayışığı, etraf bağ bahçe olsa!
İkimiz de bu sevinçle uçar gibi desem,
Su boyunda, söğüt altında, baş başa mahrem,
Hazdan ürperdiğimiz, mestolduğumuz o dem,
Varlık beraber çözdüğümüz bilmece olsa!
Cahit Sıtkı Tarancı
Varlık, 1946
-Otuz Beş Yaş-
Her kapı açılışında içim titrer;
Bu cadde, bu kalabalık, bu tramvaylar,
Bir şeyler götürüyor hayatımızdan!
Gülmek mutadın olmalıdır güzel kız !
İstemem kalksın omuzumdan dost eli;
Hep böyle meyhanede geçmeli ömrüm!
Bir kerre atlamak yeter bu eşikten,
Akşamları uğramadan edemezsin;
İşçisi, şairi, sevdalısı burada.
Dertlerin bölüşüldüğü yer burası;
Teselliyi elbirliğiyle buluruz,
Derken neşelenirsin, bir hoş olursun !
Kadehler daha yavaş içilmelidir;
Çok daha uzun sürmeli öpüşmeler,
Sabahlara dek muhabbet etmeliyiz!
Gün bizi ayıracak birbirimizden.
Cahit Sıtkı Tarancı
-Otuz Beş Yaş-
Şaşacak ne var bunda bilmem,
Pijamayla başka adamsam,
Elbiseyle başka birisi,
Tıraş da beni değiştirir,
Ayakkabı boyası bile.
Ya hava, ya günün saati;
Ya kahvesini içtiğim dost?
Hepsinin hakkı yok mu bende,
Geçen kadının gülüşünden,
Elimdeki mektuba kadar?
İcap etmez mi hoş görünmek
Üsküdar’daki akrabaya,
Ayda yılda bir uğradığım.
Ben de bir insanım nihayet.
Cahit Sıtkı Tarancı
-Otuz Beş Yaş-
©Yalçın Gökçebağ
AFFET BİZİ LÂMBA – Cahit Sıtkı Tarancı
Öyle sarmaş dolaş olduk,
O kadar geçtik ki kendimizden
Lambayı söndürmeyi unutmuşuz,
Perdeleri çekmeyi de.
Meğersem sabah olmuş;
Gün pencereden bizi gözetler.
Cânım geceye veda etmek lâzım;
Günün gösterdiği yoldan gitmek lâzım,
Affet bizi lâmba,
Seni buralara kadar sürükledikse,
Geceki sarhoşluğumuza bağışla.
Vakitken dönsen memleketine;
Tutsak biz de her günkü yolumuzu.
Haydi uğurlar olsun;
Gecemiz sana emanet.
Cahit Sıtkı Tarancı
-Otuz Beş Yaş-
Müzeden hoşlanmam,
Mezarlıkta işim olmaz,
Çarşı pazar dururken,
Nerde hareket ben orda.
Yolda olmalıyım yolda!
Yeni bir zafer attığım her adım.
Vapur mu tren mi kalkmalı
Ben biner binmez.
Es rüzgâr es!
Dönsün yeldeğirmeni!
Yelken rüzgârda yelken olur;
Bahar gelse gelse rüzgârla gelir.
Kadın raksederken güzeldir,
Bayrak dalgalandıkça,
Deniz köpürdüğü zaman,
İnsan ihtirasla yaşarken.
Cahit Sıtkı Tarancı
-20.Yüzyıl Türk Şiiri
Antolojisi-
Nerde ne zaman bu hava çalınsa
Hoş geldi geçmişteki güzel günler
Nereye gidersen git günlük tasa
Bırak biraz da şâd olsun gönüller
Beşiktaş’ta gün görmüş bir bahçede
Nisan akşamlarının en tatlısı
Sevdiceğim on dördünü sürmede
Bende gönüllerin en kanatlısı
Ben delikanlıyım o kız ve dilber
Bahar kokan o yanıp tutuşan ben
Şakadan derken dalmışız beraber
Aşk bahçesine çıkılmaz içinden
Ölüyorum senin için güzelim
Nasıl gülüp sokuluyor sahi mi
Saçlarını okşayan hangi elim
Kollarımda o yârin kendisi mi
Çöl olsa aşar dağ olsa yıkarım
Bizi ayıran kalın duvarları
Bu acı gerçeğe sonradan vardım
Gök çoktan yeşildir,dal çoktan sarı
Bir define var gitsem bulur muyum
Öpüştüğümüz ağaçlar altında
Sevmek devam eden en güzel huyum
İnsan bir kere sever hayatında
Ben değilim söz açan gelecekten
Var mı yok mu âlemde bir o akşam
Hiçbir şey istemiyorum felekten
Bir daha seninle beraber olsam
Cahit Sıtkı Tarancı
-Otuz Beş Yaş-
Uzak bir iklimin ılık havasında,
Seslerle kokular el ele dolaşır;
Renklerle şekiller sevişip anlaşır,
Bir mükemmeliyet orkestrasında.
Uzak bir iklimin ılık havasında,
İnsan kâinatla her an kucaklaşır,
Sonsuz bir sevginin gamsız dünyasında.
Uzak bir iklimin ılık havasında,
Bütün sevdiklerim hulyamı paylaşır;
Bense camlar, camlar, camlar arkasında!
Cahit Sıtkı Tarancı
-Ömrümde Sükût-
Nihayetsiz sanılır bu ateş, müthiş duruş;
Uzayan bir busedir insanın ensesinde.
Mesafeler kaynayıp kaybolmak hevesinde;
Ve sema ağaçlarda kımıldamayan bir kuş.
‘Gel!’ diyen bir kadının alev elbisesinde
Görünen bir tembellik vücudu uyuşturmuş.
Beynimizin içinde bir şeytan bağdaş kurmuş.
Sesler bir mayi gibi bir sükût kâsesinde.
Kuruyan sular gibi zamanı da kaybettik;
Ne gezer gölgesine güvenilir bir delik.
Bir görünmez buhurdan sükûtunda susarak.
Çok uzak bir alemin rüzgârını anarız.
İçimizden yanarız, dışımızdan yanarız;
Nerdeyse varlığımız duman olup uçacak.
Cahit Sıtkı Tarancı
-Otuz Beş Yaş-
gelin canlar 
Yorum yazabilmek için oturum açmalısınız.