2.
İnsanın kalbi gözleridir bazen, ruhu da
sanki orada toplanmış gibidir, gözleri avlusudur
insanın, sesi de, bazen avlunun serinliği
bazen ikindisi bazen güneşi bazen incecik fısıltısı
gibi rüzgârın gelip geçer konup göçer
bazen insan adını tekrarlayamaz içinden her şey ikindinindir
bazen de güneş sesinin üstüne doğar ve hışır hışır hışır
bir yaz şarkısı gibi tek sözcüğü bile bilinmeden söylenir…
Yazılmış, yükseltilmiş, büyütülmüş, söylenmiş
şimdisi tamam olsa bile geçmişinden azalır insan
geçmişi çıkıp gelse geleceğin günleri kurtulur
bundandır masallar uydurulması çünkü anlatılan
her masalla geçmiş geçer, gelecek gider
her şey ses içindir ses olmak için
aşk olmak gibi tıpkı çocuk olmak,
ağaç olmak sesten beri,
bir harften bile ibaret olsa ses, bir suskunluktan,
sesleri birbirini severmiş insanların ve severmiş
insanlar seslerinden doğru birbirlerini
ve ses insandan önce küsermiş
ama bil ki insan sesine de küserse birinin
o işte ölüm gibi demekmiş,
ölüm sesine gelirmiş…
…
Biliyorum bu şiiri sevmedin
oysa ben de sana bu şiirle
orada çok güzel bir hata var demek istedim
şiirimle şart değil artık sevgilim
bir şarkı da olur yeter ki
“hatamla sev beni”
Haydar Ergülen
gelin canlar 
Yorum yazabilmek için oturum açmalısınız.