Anıdan – Özdemir Asaf

 

Anı görmüş-geçirmiş bir ormandır
Sırasında susar, başlar boyunca.
Bir uçurum, bakılmazsa bir dağdır.
Aklı yaylar yaşamalar boyunca.

Anılar da kendileriyle dolar,
Duyguları ürpertirler bir yandan.
Geleceği geçmişleriyle doyar,
Aklı zorlar uçurumca insandan.

Doğanın da gururu dağlar mıdır…
Ve korkular dağları da tutarlar.
Karşılıklı durarak, ağlar mıdır,
Ağlarsa, önce kim, kime ağlar.

Özdemir Asaf

 

Fotoğraf : Trabzon Uzungöl

Buğu – Didem Madak

 

I.
Ölü bir kelebeğim
Kuruttum kanatlarımı
Mavi bir bilyenin göbeğini öptüm
Her dehlize girdim, her sırra erdim.
Çocuklar gibi ölmeyi bilmeden öldüm.

II.
Ölümlüler ülkesinde bir terzi
İpek keser, sim diker geçmişe
Saçlarını örer yılların,
Ay bile fırlar sahneye o zaman
Canı acır, ama tango yapar yine de
Kayıp fotoğraflar bulunur ansızın
Hayatın ve yılların gizli deliklerinde.

III.
Mezuniyet gecelerinden,
Bilenmiş bir bıçak gibi çekilirdi insan
O zaman kızlar oğlanlara bakar
Oğlanlar dere otu kokardı.
Yağmur yetmezdi kimseye
Başka tılsımlarla ıslanırdı herkes
Ayak bilekleri incecikti yüreklerin.
Dudaklar rumdu, gözler palikarya
Hayat inatla gamzelerini saklar
Çerçiler yine de ayna satardı.
Sabah after-shave sürünmezdi o zaman
Şaşırtıcı ve kamaştırıcı yanakları
Seksen derece limon kolonyası kokardı
Dün epridi,
Hayat ucuz ağlayan çocuk resmi!
Zaman mavi yün bir kazaktı sanki.

Not:
Mavi kelebek dün öldü
İzmir’de her şey bitti.
İspanya’ya gidiyorum.
Bir aşk mektubu yazmaya
ve iskambil kağıtlarını ateşe atmaya

Didem Madak
-Grapon Kağıtları-

A Lenda da Fonte – [Fado Original]