EĞER TANIM KALDIRSAYDI AŞK – Selma Özeşer

eğer sen uzun uzun seyyidhan kömürcü şiiri olsaydın
sevilmek neymiş bilmezden gelirdin
kuyu neymiş, ölüm neden bir sevgili gibi şık ve karışık
bıçak neymiş aklında ha vurdu vuracak

bu, bir
yahut
bu bir yalandır
o yalan
oyalan, dünya bunun için elbet bu sebepten var.

kızılcıklara sarılıp kızılcık topluyorum- beklesin- şiir olsun
şiir olsun ve ölsün dilimden anlamayan kitaplarda aşk

ezberinden emin olamayan hafız inancında durup derliyorum
ne biliyorsam.

neyi bilemediğimi bildim
anladım üç günlük dünya ne kadar yaşarsan yıl hesabı
karışmıyorsan insana. çıkmıyorsan rüzgâra. kaybolmuyorsan suyunda
kuyular boş, mağaralar yalnız, akşamlar efkârsız isek
birileri hep
o hep bekleyen birileri vardır uzak bir şehrin karanlığı

koştum geldim içimde doğulu hüzün
geldim içimde yemişe durmuş binlerce dal
dönüp geldim koşup geldim kimse karşılamadı beni

doğdum. reddi evlatsın dedi zaman, inanmadım
inanmadım annem ne zaman vazgeçti cennetten

eğer ben bir aşktan yalınayak geçseydim
kum gibi kül gibi su gibi bir şey olurdu şiir.

Selma Özeşer
-Akatalpa, Mart 2016-